آیا لاغری ، همیشه نشانه سلامتی است ؟!

بنابراین همیشه علت لاغری کم خوری نیست و اول بایستی علت دقیق کم وزنی از نظر پزشکی ارزیابی گردد. همچنین در صورت نیاز اصلاح فعالیت و مشاوره روانی نیز باید انجام شود . روشهای تغذیه ای و اصلاح رژیم غذایی نیز در کنار درمان بیماری اصلی موثر خواهد بود.اما داستان در مورد افرادی که به طور ژنتیکی لاغر هستند، به کلی متفاوت است. لاغری هر چند از بعد روانی ممکن است برای برخی از افراد آزار دهنده باشد، ولی (برخلاف فربهی) به خودی خود بیماری نیست و نیاز به درمان ندارد. افرادی که به طور ارثی لاغر اندام هستند، معمولاً سوخت و ساز بالایی دارند بنابراین افزایش وزن در‌ این افراد (که گاه چندان کم خوراک هم نیستند!) با استفاده از روش‌های تغذیه‌ ای اولاً چندان ساده نیست و ثانیاً ممکن است به نفع سلامتی آنها هم نباشد چرا که در اغلب موارد این مساله ممکن است به شکل چاقی موضعی (مثلاً بزرگی شکم) در عین طبیعی بودن وزن خود را نشان دهد .

افزایش وزن به قیمت افزایش بافت چربی بدن کاری کاملا اشتباه است. افزایش وزن صحیح باید با افزایش بافت عضلانی و کنترل بافت چربی همراه باشد. به علت كمبود برخی هورمون ها در متابولیسم بدن افراد لاغر، ممكن است برخی از غذاها به طور كامل در سوخت و ساز بدن مصرف نشوند و در آخر تبدیل به چربی شوند و ناخواسته بدنتان مقادیر زیادی چربی نیز ذخیره کند پس باید با ورزش كردن منظم آنها را سوزاند. 

بعد از یك تمرین سخت و پیوسته، سطح مواد مغذی بدن شما كاهش یافته و ماهیچه ها نیازمند دریافت غذا می باشند. به این دلیل است كه یک وعده غذایی بعد از تمرین خوب و مناسب، مهمترین وعده غذایی در طول روز برای كسی كه قصد افزایش وزن دارد، به شمار می رود.  سعی كنید تا یک ساعت بعد از گذشت تمرین، حتماً این وعده غذایی را مصرف كنید تا بهترین نتیجه را دریافت كنید. بدن شما در این مرحله بیشترین ظرفیت دریافت پروتئین را به نسبت هر زمان دیگری در طول روز خواهد داشت. عموماً شما بایستی سعی كنید 20 تا 30 گرم پروتئین و بیش از 2 برابر این مقدار كربوهیدارت را پس از هر بار تمرین مصرف كنید.